Pötzjes Maat (Pützchens Markt)
Gedicht von Hans Waldeck

Jedes Johr jonn op de Maat noh Pötzje
de Mamm, de Bapp un et Fritzje em Sonndaachs Bötzje.
Zoiesch jeht et op de Pluudemaat.
Do kritt de Bapp en neu Kapp för op sing Plaat,
de Jong kritt e Paar Botzedräje,
dann rötsch sing Botz nit mih un er kann sich besse bewäje.
De Mamm köf för sich e Koppdoch.
Dann han se all jet neues un jonn wigger och.
 
Dem Fritzje duurt dat ze lang, er fängk an ze quängele,
deet Vatte un Motte nur noch jängele.
Er well op de Schöckel un op et Kindekaressel.
Er es janz zabbelich un trick dohin singe Bapp janz schnell.
För alles andere, Achterbahn un so wigger es er noch zo klen
un sitt dat och jedoldich en.
 
Noh dem er e paar Runde hätt jeschaff,
do well er och at widder eraff.
Jetz well de Jong e Iis han
un löf met e paar Jrosche flöck noh’m Iismann.
Do moss er ävver lang waade un stonn.
De Mamm dun de Fööß wieh, se kann kaum noch jonn
.
Met dem Iis jeht et Fritzje brav bei de Mamm an de Hand.
Ävver plötzlich es er usser Rand un Band:
Er hätt en Verlosungsbud met Teddybäre jesinn.
Do tricke sing Eldere janz iggelich hin.
De Bapp jit em Jeld för e paar Lose,
de Mamm schmieß nevvean för ene Bär met Bäll op Dose.
Et Fritzje hät nur Niete jetrocke, un sing Jeld es weg flöck.
Sing Mamm hät sich jrad noh enem Ball jeböck
un schmieß domet de letzte Dos eraff, dann hät se jewonne et jroße Jlöck:
Se kritt ene Bär, denn de Jung freudich an sing Hätzje dröck.
 
Dann bestelle die Drei an ene Bud en Wursch
un zwei Bier un en Limo för de Dursch.
De Bapp luurt op de Uhr un säät:
„Ühr möt üch plore, et es at spät.
Wenn mer krijje wolle noch ene Bus,
mösse mer jetz jonn, söns komme mer hück nit mih noh Huus.
Beiilt üch, drinkt us, maat flöck de Telle leer,
villeech jonn mer morje noch emol her.“
 
De Bapp pack sich et Fritzje op de Röcke,
deet dobei de Ress vum Brüdche noch verdröcke.
Dann loofe die Zwei su flöck wie et jeht
durch e Minschejewöhl, de Mamm kütt kaum met.
De Bushaltestell es noch wick en de Friedenstroß,
de Jong weed singem Bapp zo schwer, dröm lät er en loofe ze Foß.
Am Bus aanjekomme, müsse se sich in en Minscheschlang stelle aan.
Et Fritzje zubbelt singe Bapp am Rock un fröch en zabbelich dann:
„Wat maache mer, wenn de Bus voll es un mer komme net met,
mösse mer dann he blieve, komme ich dann hück nit in ming Bett?“
„Jung,“ säät de Bapp, „maach Dich nit bang.
Mer kumme noch eren un dann duurt et nit mih lang.
Dann lijs de friedlich in dingem Bettche
un drööms von dinge ieschte Fahrt mem Teddybär om Rädche.“
 
Janz jot komme se en de Bus un krijje och noch ene Setzplatz.
Et Fritzje kütt beim Bapp op de Schuß un es bahl enjeratz.
För die Drei wor et ene schöne Daach,
se han vill erlevv un och jelaach.
Vatter un Motter komme överein,
un de Jedanke fingen se och janz fein.
„Wenn mer noch jet em Jeldstrump han, es et och nur e Rötzje,
fahre mer morje noch emol op de Maat noh Pötzje.